Tapoeyers waren echte menseneters
 Dans van de Tapoeyers, geschilderd door Albert Eckhout
De Nederlanders hadden rare vrienden in Brazilië. De Tapoeyers waren woeste indianen. Ze aten hun verslagen vijanden op — maar ook hun dode stamgenoten en zelfs hun eigen doodgeboren kinderen.
Geen wonder dus dat Tyn en Obaa bang zijn als ze merken dat ze in het Braziliaanse regenwoud achtervolgd worden door Tapoeyers!
 We hebben nog een tekening van een krijgsdans van de Tapoeyers. Daarop zie je naast het vuur een lijk liggen dat nog moet worden opgegeten.
Op de afbeelding hiernaast staat een Tapoeyer-vrouw. Ze neemt een hapje mensenbeen 
We hebben een beschrijving (uit die tijd) hoe deze indianen mensen opaten. Lees dit alleen als je denkt dat je ertegen kunt - het is nogal goor...: Barbecue.
Blauwe steen
In Slavenhaler lees je hoe onze helden ten slotte in de handen vallen van Tapoeyers. Eén van die indianen draagt een blauwe steen in zijn onderlip.
Als je meer wil zien en weten van deze menseneters, klik dan op:
- Tapoeyer-man
- Tapoeyer-vrouw
Dikke vrienden
De Nederlanders waren dikke vrienden met de Tapoeyers. Graaf Johan Maurits van Nassau, die toen de baas was in Nederlands Brazilië, stuurde ze bijlen, messen, vishaken, mooie kralen, hoeden en hemden.
 Er leefden in die tijd twee groepen indianen in Brazilië: de Tupi en de Tapoeyers. Alle Tupi-stammen spraken dezelfde taal. Op deze foto zie je een Tupi-dorp (die dorpen zien er vandaag de dag nog bijna net zo uit als toen)
Tapoeyers was een verzamelnaam voor alle stammen die niet de Tupi-taal spraken. De Tapoeyers zwierven door het land en hadden geen vaste woonplaats. Er waren verschillende Tapoeyer-stammen. De wildsten waren de Tarairiu.
De Tupi's hadden zich aangepast aan de Portugese overheersing. Ze woonden in nette dorpjes, in echte huizen. De meesten waren katholiek geworden, net als de Portugezen dat waren.
Nederlanders
Toen de West-Indische Compagnie (WIC) kwam en de Portugezen wegjoeg, probeerden de Nederlanders gelijk goede maatjes te worden met die Tupi's. Maar deze indianen bleven hun oude vrienden trouw en wilden niet veel weten van de (protestantse) Nederlanders.
 Daarom bleef Johan Maurits weinig anders over dan te proberen de wilde Tapoeyers tot vrienden te maken. Dat lukte aardig, hoewel de indianen soms suikerplantages aanvielen en leegroofden. Maar ze hielpen de Nederlandse soldaten ook in hun gevechten met Portugezen, en ze joegen ook graag op weggelopen slaven.
Hiernaast zie je een mooi portret van een Tapoeyer
Uitgestorven
De Tapoeyers zijn in het begin van de negentiende eeuw uitgestorven (al komen ze soms terug in een Braziliaans stripverhaal). De Tupi bestaan nog steeds, omdat deze indianen zich altijd al aanpasten aan nieuwe omstandigheden.
De namen van de indianenstammen worden vaak verschillend geschreven. Dat is lastig, als je er bijvoorbeeld naar wilt zoeken in Google. Tapoeyers — de naam die in Slavenhaler wordt gebruikt — is oud-Nederlands. Andere namen zijn Tapoeijers, Tapoeyas, Tapuyas of Tarairiu.
Meer weten?
 Wil je meer weten? Bestudeer zelf de bronnen (boeken en artikelen), die schrijver Rob Ruggenberg over dit onderwerp heeft gelezen.
|